Behoud de Parel op Facebook.

U bent hier

Het College van Gedeputeerde Staten van Limburg wil 166 miljoen subsidie geven voor een biogasfabriek (mestverwerking) op Chemelot in Zuid Limburg. Veel mest vanuit Noord Limburg zal wellicht ook haar weg vinden naar deze fabriek. Terwijl in Noord-Limburg ook al grote mestverwerkingscapaciteit bestaat of gepland is. Zo wordt Limburg het mestputje van heel Nederland, zo klonk onlangs de kritiek in de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Pascale Plusquin, huidig fractievoorzitter en lijsttrekker voor Partij voor de Dieren bij de verkiezingen voor Provinciale Staten van Limburg, is ook niet zo blij met het besluit van GS. Dat schrijft ze in een opinieartikel waaraan we op deze site graag de ruimte geven.

"166 miljoen subsidie voor biogasfabriek op Chemelot, zo jubelde het College van GS in een persbericht. Van een provinciebestuur mag je verwachten dat ze niet alleen aan geld denken, maar met een visie en missie handelen. En 166 miljoen euro van de belastingbetaler investeren in een moreel en financieel failliete sector getuigt niet echt van visie. 

Financieel failliet, want de sector kan niet draaien zonder miljoenensubsidies, zoals in Limburg het provinciebestuur al jaren doet met het programma “Limburgse landbouw loont” (kennelijk niet dus). Al drie jaar geleden waarschuwden grote investeerders voor de “vleeszeepbel”: “Bedrijven die afhankelijk zijn van de vee-industrie lopen serieuze financiële risico's, stelt een groep van veertig institutionele beleggers. In een brief waarschuwen ze zestien internationale voedingsbedrijven als Unilever, Ahold Delhaize en Nestlé voor de gevolgen. ,,Onze huidige afhankelijkheid van de vee-industrie om aan de wereldwijd groeiende vraag naar eiwitten te voldoen, is een recept voor een financiële, sociale en milieu-crisis'', zegt Jeremy Coller namens de beleggers, die samen meer dan een biljoen euro beheren. Het gaat onder meer om Zweedse staatspensioenfondsen, de grote Britse verzekeraar Aviva en Robeco.” 

Moreel failliet, want het agro-industriële complex, en frauderende boeren en agrarische adviesbureau’s krijgen nu een cadeautje van het provinciebestuur. De oorzaak van het probleem, de te grote omvang van de intensieve veehouderij, wordt niet aangepakt. Met onze immense veestapel blijven we gevangen in de vicieuze cirkel van een groot mestoverschot en uitstoot van een enorme hoeveelheid ammoniak, broeikasgassen, fijn stof en watervervuiling. 

Ook de mestfabrieken zelf stuiten vanwege de stank, bacteriën en massale transport bewegingen op weerstand van omwonenden. Maar die zijn bij deze vergunning niet gehoord. 

In plaats van deze investering in het agro-industriële complex had je ook echt werk kunnen maken van een kringlooplandbouw, met een bronaanpak. Nu blijft Limburg zitten met de slechte luchtkwaliteit die maanden van ons leven kost, de teloorgang van de natuur, stalbranden, dierenleed, watervervuiling door mest, klimaateffecten en de verwoesting van regenwouden, vanwege de import van soja voor veevoer. 

Mestfabrieken zijn peperdure end of pipe oplossingen, die voornamelijk draaien op co-substraten en subsidies. Het gas zou “groen” zijn, omdat er door de mestverwerking minder methaan emissies zijn uit de mest. Dus hoe meer mest, hoe groter de besparing! Met dit soort kromme redeneringen wordt er van een duurzame investering gesproken. Feit is dat het geproduceerde gas op Chemelot ten goede aan een kunstmest fabriek - zodat de vicieuze cirkel van de vee-industrie door kan draaien. 

De gemiddelde Limburger heeft géén belang bij een mestverwerker van 166 miljoen euro waar niet alleen Limburgse, maar ook mest van buiten Limburg, over de toch al drukke A2 wordt aangevoerd naar een al door Maastricht Aachen Airport en Chemelot geteisterde omgeving. Mensen worden ziek van de intensieve veehouderij. Na de Q-koorts liet het VGO-onderzoek aan dat er grote volksgezondheidsrisico’s zijn. In de concentratiegebieden in Noord-Limburg worden fijn stof normen al jaren overschreden. Dieren leven er onder afschuwelijke omstandigheden. Beelden van Animal Rights lieten dat onlangs nog eens zien. Bovendien is mest het resultaat van een zeer inefficiënte vorm van eiwitproductie, want er zijn vele kilo’s plantaardig eiwit nodig voor de productie van 1 kilo dierlijk eiwit. De 

Gezondheidsraad, een onafhankelijk wetenschappelijk adviesorgaan voor de regering, kondigde al in 2015 aan dat we minder vlees en zuivel zullen moeten consumeren in Nederland. 

Er is maar één oplossing om minder mest te produceren en tegelijk de problemen omtrent volksgezondheid, dierenwelzijn, natuur en klimaat aan te pakken: minder dieren. En dan had je met 166 miljoen euro een heel eind kunnen komen". 

Pascale Plusquin
(Fractievoorzitter Partij voor de Dieren Limburg)

Projecten & onderwerpen: 
Behoud de Parel