Behoud de Parel op Facebook.

U bent hier

Akkerbouwer Jan Idsardi voor zijn boerderij. Met collega-akkerbouwer Kees van der Bos, nog een melkveehouder en een schapenhouder probeert hij boer en burger dichter bij elkaar te brengen. "Een stap naar agrarisch natuurbeheer."

Hij heeft aan de dijk bij Holwerd zo’n Friese herenboerderij waarbij fietsers even stilstaan. Akkerbouwer Jan Idsardi laat het rieten dak opnieuw dekken en niet, zoals velen doen, vervangen door goedkoper golfplaat. Onder dat gevoel voor traditie –de boerderij is al lang in de familie– gaan een hart voor omgeving en idealen schuil. Met nog een akkerbouwer, een melkveehouder en een schapenhouder zoekt Idsardi naar wegen om boer en burger dichter tot elkaar te brengen en hun bedrijven toekomstbestendiger en duurzamer te maken.

De vier proberen in te spelen op alle veranderingen in de landbouw en die te verzoenen met milieu, natuur en toerisme. Die combinatie moet wel economisch renderen. Sinds 2001 werken ze samen in hun vereniging EcoLaNa (Economisch en ecologisch verantwoorde landbouw en natuur), een lichtend voorbeeld voor de innovatieve landbouw. Daarmee willen ze laten zien dat overschakelen van traditionelere landbouw naar een maatschappelijk verantwoorde productiewijze mogelijk is.

„Het ging aanvankelijk om een uitruil van grond en verbetering van de kringloop in onze bedrijven”, vertelt Kees van der Bos, de andere akkerbouwer in het gezelschap. „We wilden het beter doen. Zo kwamen we uit bij een gemengd bedrijf nieuwe stijl.” Doel is een voor tachtig procent gesloten kringloop voor voer, mest en grond. De vier willen met zo min mogelijk kunstmest de grondstructuur verbeteren, de teeltwisseling voor pootaardappelen en voedergewassen beter op elkaar afstemmen en bevorderen dat iedere gebruiker op de juiste grond zit. Ze hopen investeerders bij hun project betrekken (zie kader).

Het initiatief begon met een buurman die zijn akkerbouwbedrijf verkocht, brengt Idsardi in herinnering. Schaalvergroting –onontkoombaar in deze tijd– bleek te passen als een veehouder zou meedoen. Die kon dan zijn mest kwijt en voedsel voor zijn dieren van de akkerbouwers betrekken. „Er zijn veel ontwikkelingen in het agrarische bedrijf. Daar moet je op in spelen. Samen sta je sterker. We wilden ook iets meer, een stap zetten naar agrarisch natuurbeheer.” Een schapenhouder, die daar veel verstand van had, sloot zich bij hen aan.

Op de 280 hectare, die de vier beheren, krijgt de natuur hier en daar de vrije hand, kunnen weidevogels rekenen op bescherming en zorgen schapen als natuurlijke grasmachines voor de dijken. Het jongste project is een natuurwandelpad. Dat voert dwars over de gronden van EcoLaNa langs akkers met aardappels en bieten, weiden, oude paden en slenken en laat de Friese zeekleistreek in al zijn pracht zien. Bij de veehouder kunnen liefhebbers een stop maken om vanuit de skybox een moderne koeienstal te bekijken. Van der Bos: „Doel is ook schoolkinderen erbij betrekken. We vinden het belangrijk te laten zien dat onze bedrijven volwaardig economisch gerunde bedrijven zijn die toch mooie natuur kunnen produceren.”

Het initiatief van het viertal past naadloos in de plannen om de kwaliteit in het gebied, waar de bevolking krimpt, te behouden en aantrekkelijker te maken voor recreanten. Dat laatste moet nieuwe inkomsten opleveren. Voor de EcoLaNa-boeren is er nog een hoger doel: het aanhalen van de banden met de directe omgeving en versterking van de maatschappelijke rol van boeren is van vitaal belang voor de toekomst. „We zijn steeds losser komen te staan van politiek en consumenten. Die staan er niet bij stil wat er nodig is om veilig en hoogwaardig voedsel te produceren en hoeveel het kost. Kunnen landen als China en India dit beter doen? Het is bloedlink om als West-Europa afhankelijk te zijn van anderen, kijk maar naar het Russische gasconflict”, benadrukken Idsardi en Van der Bos.

(Bron: Trouw, 13-6-'09)

Projecten & onderwerpen: 
Behoud de Parel