Uit onderzoek van Wakker Dier (zie bijlage) blijkt dat tijdens het transport van plofkippen en legkippen naar de slachterij, de welzijnswetgeving structureel en massaal wordt overtreden. Ernstig dierenleed is het gevolg. Jaarlijks sterft een miljoen kippen tijdens het transport. Tientallen miljoenen gewonde en zieke kippen worden aan hun lot overgelaten. De kippen zitten uren opeen gepropt zonder water. De NVWA, die de controle en handhaving zou moeten doen, weet ervan maar grijpt amper in. Handhaving van de wet zal kostenverhogend werken en de financiële ruimte hiervoor is er niet in de kipsector. De kipsector richt zich immers op de productie van spotgoedkope kiloknallers aan de supermarkten. Wakker Dier wil dat de wet onverkort wordt gehandhaafd en op diverse punten aangescherpt. Een einde aan de plofkip en een duurder stukje kip in de supermarkt zijn daarbij onvermijdelijk.

Onderzoek
Wakker Dier verzamelde afgelopen maanden wetenschappelijke onderzoeken, wetgevingsartikelen en handhavingsrapporten. Ook volgde een team vele transporten van plofkippen en legkippen op weg naar de slachterij. Daaruit kwam een ontluisterend beeld naar voren van structurele wetsovertredingen, ernstig dierenleed en van een overheid die sterk gericht is op het gedogen van deze structureel onwettige situatie.

Kreupele plofkip niet geschikt voor vervoer
Het meest structurele probleem betreft het vervoer van kreupele plofkippen. Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van deze dieren pijnlijk kreupel is. Het is verboden kreupele dieren op transport te zetten, omdat dit veel extra leed veroorzaakt in de schommelende veewagen. Hierop wordt echter door de NVWA niet gecontroleerd. Het gaat hier niet om een klein aantal kippen dat makkelijk te verzorgen is, maar meer dan de helft van alle plofkippen: naar schatting 250 miljoen per jaar. De enige structureel goede oplossing is dan ook een einde aan het fokken van plofkippen en fokken met gezondere en langzamer groeiende vleeskippen. Bij dergelijke kippen komt kreupelheid amper voor.

Ruwe vangst: gekneusd en gewond op transport
Het tweede grote welzijnsprobleem betreft de ruwe vangst in de stal waardoor tientallen miljoenen kippen gewond raken. Deze kippen worden met gebroken of gekneusde vleugels op urenlang transport gezet. Naar schatting betreft dit zo’n 8% van de dieren, ongeveer 35 miljoen kippen per jaar. Ook deze dieren zouden vanwege het verbod op het vervoer van wrak vee niet op transport gezet mogen worden. Daarnaast geldt een wettelijke zorgplicht voor zieke dieren tijdens het vervoer, die in het geheel wordt genegeerd. Eén tot mogelijk twee miljoen kippen sterven tijdens het transport. De NVWA laat dit ongemoeid zolang het aantal kippen met letsel niet meer is dan een paar procent. Rustiger en diervriendelijker vangen is een noodzakelijke verbetering. In Zweden gebeurt dit al.

Verplichte waterverstrekking ontbreekt
Het derde grote welzijnsprobleem is dat veel kippen ‘s nachts worden gevangen in de stallen en pas gedurende de dag worden geslacht. De dieren moeten in de slachterij vaak urenlang wachten in de krappe kratten. Waterverstrekking (en soms voerverstrekking) is dan verplicht, maar dit wordt genegeerd door de sector en slechts als advies gehanteerd door de toezichthoudende NVWA. De sector erkent dat op dit punt de wet wordt overtreden.

Volgepropt
Daarnaast worden pluimveekratten en -containers vaak voller gepropt dan wettelijk mag. Een plofkip heeft wettelijk recht op ongeveer tweederde velletje papier (A4), maar zelfs dat wordt haar vaak niet gegund. De NVWA moet op de welzijnsregels toezien tijdens het vervoer en op de slachterijen. Zij hebben hiertegen al een aantal keer opgetreden, maar gedogen van de andere kant ook overtredingen zolang minder dan 2-3% overbelading plaatsvindt en de sterfte niet 4 keer hoger is dan ‘normaal’. Ernstigere overtredingen worden vaak afgedaan met een waarschuwing of mild gestraft met lage geldboetes.

(Bron: Wakker Dier, 19-11-'12)

Hier kunt u de uitzending zien van TROS Radar over het rapport van Wakker Dier.
En hier kunt u een column lezen van Bert Vogel, die samen met anderen ongeveer 2 miljoen vleeskuikens op verschillende locaties in Duitsland, vlak bij Hardenberg en Coevorden, houdt. De toon van de column is veelzeggend: veel wilde beschuldigingen, maar nauwelijks onderbouwing! Het geeft een aardig inkijkje in de wereld van de pluimveehouders.