Onlangs publiceerde NRC een commentaar op de uitspraak van de Raad van State, dat de Stichting Openbare Ruimte (uit Amsterdam) niet ontvankelijk heeft verklaard met betrekking tot een bezwaar tegen vergunningverlening voor een intensieve veelteeltbedrijf in America. In dat commentaar - dat in de bijlage te lezen is - maakt NRC onderscheid tussen "beroepsklagers" en "milieuactivisten".

Volgens Valentijn Wösten, milieujurist, neemt het NRC het suggestieve begrip 'beroepsklager' over, zonder enige nadere duiding. Hij vraagt zich af waarom wél een kritische houding richting overheid, met inzet van rechtsmiddelen, legitiem wordt geacht in belastingzaken, strafrecht, onderwijs, zorg, enzovoorts en dat dit in het milieu en natuurzorg anders zou liggen. Naar zijn mening blijft dat als een grote mistwolk boven het commentaar hangen. De vaak erbarmelijke kwaliteit van overheidsbesluitvorming inzake het omgevingsrecht wordt naar de mening van Wösten onbenoemd gelaten. Juist daarin ligt de legitimatie van de Stichting Openbare Ruimte uit Amsterdam of welke andere groepering ook, die opkomt voor het milieu en daar de juridische middelen voor gebruikt, die de overheid zelf ter beschikking heeft gesteld.

Valentijn Wösten vraagt zich af hoe het komt dat de kranten niet weten hoe erbarmelijk die kwaliteit van overheidsbesluitvorming inzake het omgevingsrecht is. "Waarom is er zo weinig aandacht voor de praktijk: dáár moeten alle mooie praatjes waarheid worden gemaakt", stelt jurist Wösten.