De gouden truc van massa = kassa raakt langzaam uitgewerkt. Lage marge en veel omzet rendeerde altijd, maar met negatieve marges wordt het lastig.

Met de huidige jaaropbrengsten konden we als varkenshouders in het verleden nog best uit de voeten. De prijzen zijn de laatste drie jaren redelijk stabiel en bedragen gemiddeld 43 euro voor een big en €1,41 voor een kilo geslacht-gewicht. Voorheen wilde menig varkenshouder daarvoor graag tekenen. De kostprijs heeft de opbrengstprijs echter structureel ingehaald. Voor steeds lagere marges hadden we altijd een adequate oplossing, voor negatieve marges niet.

Lege tube tandpasta
Kostenstijging hebben we altijd wel gekend, maar daar hadden we als varkenshouders een unieke truc voor bedacht. Onder het motto van massa = kassa stuwden we middels schaalvergroting de productie flink op. Dat werkte altijd goed, de marges per dier werden dan wel minder, de grotere aantallen vingen dat feilloos op. Deze truc is echter grotendeels uitgewerkt, ook grote bedrijven hebben hun optimum in efficiëntie bereikt, boer en zeug zijn net zoals een lege tube tandpasta bijna uitgeknepen. Bovendien is de afhankelijkheid van vreemde arbeid en vreemd vermogen op zijn top.

15 procent van besteedbaar inkomen
Een klein aantal ondernemers heeft de kosten nog terug weten te dringen op een goedkopere plek in Europa. Dat levert hen voorlopig een voorsprong op van €5 per big en nogmaals een vergelijkbaar bedrag per varken. Het overgrote deel moet het echter nog steeds in eigen land verdienen. Er zal geen ontkomen aan zijn dat de opbrengstprijs structureel omhoog moet. En waar hebben we het eigenlijk over? Wanneer van het besteedbaar inkomen geen 12 maar 15 procent aan voedsel wordt besteed en deze verhoging ook daadwerkelijk bij de producent terechtkomt, zijn we allen gelukkig.

(Bron: Boerderij, Johnny Hogenkamp, 28-11-'10)