Zeven miljoen ouderdieren van vleeskippen en 880.000 fokzeugen en beren lijden structureel honger. Dat beweert actiegroep Varkens in Nood in een rapport dat gisteren is gepresenteerd. Volgens belangenorganisatie LTO is van “echte honger” helemaal geen sprake.

Vleeskippen en varkens worden geselecteerd op een zo snel mogelijke groei en dus impliciet eetlust. Vleeskippen bereiken daardoor al na zes weken het slachtgewicht van 2 kg, aldus Varkens in Nood. De moederdieren, zeugen en beren hebben echter noodzakelijkerwijs door selectie dezelfde vraatzucht.

Deze dieren krijgen echter een voerbeperking opgelegd omdat ze anders te vet en voor reproductie ongeschikt raken. Als dieren trachten de honger te stillen door te drinken, wordt dit volgens Varkens in Nood ook afgesloten. Het voer dat de dieren wel krijgen schrokken ze in één keer naar binnen, waar de dieren in de natuur gewend zijn 6 tot 8 uur zoeken naar voedsel.

Annechien ten Have van LTO-werkgroep varkenshouderij stelt dat als de zeugen een varkenswaardig bestaan krijgen, met wroeten, spelen en douchen, eventuele honger snel vergeten wordt. Jan Wolleswinkel van de werkgroep pluimveehouderij denkt dat met andere selectie veel te halen valt. "Maar de fokkerij is in handen van enkele multinationals met andere agenda’s. Zij kijken naar de grote markten, die van Azië, Noord-Amerika en Zuid-Amerika."

(Bron: Agrarisch Dagblad, Jan Cees Bron, 30-7-'10)