Op zijn weblog vertrouwde wethouder Stas zijn diepste gedachten toe over de ontwikkelingen op het gebied van ruimtelijke ordening in Noord-Limburg. Dagblad de Limburger besteedde er aandacht aan (zie bijlage). Hieronder kunt u zijn volledige verhaal lezen.

Een weekendje wandelen in en om Gulpen. Geweldig mooi. Ik heb er van genoten. Tussen de mooie heuvels en weilanden liggen dorpjes en gehuchten. De agrarische gebouwen plooien zich in het landschap. Wandelen tussen de koeien en stilte ervaren.

Het maakt voor mij op pijnlijke wijze opnieuw duidelijk hoezeer we in Noord-Limburg de afgelopen decennia aan kwaliteit hebben ingeboet. Wandelend in de Moelberenbos en langs de kasteelruïne in Horst hoor je altijd de auto’s razen op de A 73 en kun je de stilte van weleer niet meer beleven. De snelwegen in onze regio worden omzoomd door de blokkendozen van de Venlose logistiek. Waar vroeger boerderijen in het landschap opgingen en het landschap vaak opsmukten zien we nu grote dammwandloodsen, steeds groter wordende varkensbedrijven en steeds meer uitdijende kassen. Steeds meer ontsieren agrarische activiteiten onze omgeving. En het houdt nog lang niet op. We moeten doorgroeien is het motto. Geen kassen meer van 1, 2 of 3 ha, maar de eerste kas van 60 ha. verrijst in de gemeente. Tussen Venlo, Grubbenvorst, Sevenum en Horst wordt Klavertje 4 ontwikkeld. Dat slurpt ruimte. Het creëert veel werkgelegenheid, maar vooral voor vele buitenlandse werknemers. Want de lokale en regionale arbeidsmarkt wordt krap. En Noord-Limburg wordt daardoor ook steeds drukker.

Noord-Limburg is een prachtige regio, waar mensen graag toeven en vele toeristen komen om van de rust en de ruimte te genieten, maar Noord-Limburg verandert snel. Wie de traditionele kwaliteiten van Noord-Limburg wil behouden – en wie wil dat niet – zal zich moeten realiseren dat er keuzes gemaakt moeten worden. De eerste keuze is dat we niet alles moeten willen in Noord-Limburg: én een centrum voor logistieke activiteiten, én het één na grootste glastuinbouwgebied van Nederland, én een groot concentratiegebied voor de intensieve veehouderij, én een groot concentratiegebied voor de boomteelt, én industrie, én veel toerisme. Alles bij elkaar opgeteld is dat veel te veel en vreet dat – door de steeds groter wordende schaal – heel veel ruimte. Keuzes maken dus, waarbij we ook en vooral moeten kijken naar werkgelegenheid en welzijn van de mensen, die hier al generaties wonen en werken. Niet bij voorbaat groei, groei en nog eens groei, maar behoud van rust en ruimte.

De tweede keuze is dat we moeten gaan voor kwaliteit. Waar bedrijven zich vestigen en uitbreiden moeten er eisen gesteld worden aan het uiterlijk van bedrijfsgebouwen en de manier waarop ze in het landschap gelegd worden. Dat betekent geen eindeloze grote loodsen van damwandprofielen, maar passende gebouwen, die mooi aangekleed worden en met het nodige groen ingepast worden in het landschap.

Iedereen die wil dat Klavertje 4 er komt nodig ik uit te laten zien dat we kiezen voor Noord-Limburgse kwaliteit. En dan gaat het niet alleen om cradle to cradle. Maak er geen groot industrieterrein van, waarover de mensen van Grubbenvorst naar Sevenum fietsen langs rijen bedrijfsgebouwen. Hou de oude structuren herkenbaar door ze te beschermen en af te schermen. Er mag glastuinbouw komen, maar laat dan geen nieuwe grote glastuinbouwbedrijven meer elders bouwen. Zorg ervoor dat grote bestaande glasopstanden elders langzaam verdwijnen en in het nieuwe gebied hun plek vinden.

Niet kiezen is ook kiezen en wel voor het slechtst denkbare: de verloedering van Noord-Limburg. Dat is in elk geval niet mijn keuze.