De gemeente is haar afspraken over de kwestie met betrekking tot het actiebord van Behoud de Parel aan de A73 met mij niet nagekomen. Dat schrijft Henk den Mulder (boomkweker) in een brief aan de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Hij roept de raad op om de "ramkoers" die de gemeente volgt, te stoppen. Op 31 mei 2011 eiste de gemeente dat Behoud de Parel haar actiebord aan de A73 - dat daar al zo'n vijf jaar stond - verwijderde (hier te lezen). Het actiebord zou volgens de gemeente het landschap ontsieren. Het bord stond op de grond van de boomkweker. Toen Behoud de Parel niet aan te pakken bleek, richtte het Bureau Handhaving haar pijlen op de eigenaar van de grond, waar het actiebord op geplaatst was (hier te lezen). Dat schoot de boomkweker - terecht - in het verkeerde keelgat.

De soap in afleveringen: aflevering 1 - Handhaving
Bureau Handhaving besluit handhavend op te treden op verzoek van de gemeente Horst aan de Maas, officieel omdat het bord "landschap-ontsierend" zou zijn, zoals het Bureau schrijft in haar brief van 31 mei 2011. Een opvallend argument van het bureau, vooral ook om dat de bezwaren van Behoud de Parel tegen de komst van het Nieuw Gemengd Bedrijf (35.000 varkens en 1,2 miljoen kippen) - waar het actiebord op gericht is - zich onder andere verzet tegen het ontsierende karakter van het te vestigen bedrijf in het open landschap. En des te schrijnender, omdat het zelfde Bureau Handhaving en de gemeente Horst aan de Maas weigerden handhavend op te treden tegen de illegale varkensstallen van één van de partners van het NGB.

Aflevering 2: Dwangsom
Na de eerste handhavende actie - driekwart jaar later - liet Bureau Handhaving eind januari 2012 ineens weten dat Behoud de Parel het bord binnen een week weg moest halen, anders zou er een dwangsom opgelegd worden (hierte lezen). Zowel Behoud de Parel als de boomkweker weigerden om het bord weg te halen. Directe actie (heffen van een dwangsom) bleef echter uit.

Aflevering 3: De schaftkeet
In april 2012 werd het actiebord weggehaald en vervangen door een "schaftkeet" (hierte lezen, met daar aan vastgemaakt het spandoek met het protest van Behoud de Parel. Een tijd later wordt de schaftkeet met spandoek verplaatst naar een andere plek aan de A73. Doel van de verplaatsing was vooral, om de eigenaar van de grond waarop de schaftkeet stond, boomkweker Den Mulder, niet in de problemen te brengen (hier te lezen. De gemeente kwam meteen in actie en sleepte de schaftwagen weg. Daarbij baseerde de gemeente zich op de stelling dat de schaftwagen geplaatst stond op grond die eigendom was van de gemeente Horst aan de Maas (maar verpacht werd!) en dat zij daarmee het recht had de schaftwagen weg te slepen (hier te lezen). In een toespraak voor de gemeenteraad van Horst aan de Maas bekritiseerde André Vollenberg de handelwijze van de gemeente (hier te lezen). Die handelwijze bleek des te schrijnender toen bij de landelijke verkiezingen door een plaatselijk kandidaat-Kamerlid (Knops van het CDA) een verkiezingsbord aan de A73 geplaatst werd, waar Bureau Handhaving, noch de burgemeester (die ook van CDA-huize is) geen actie op ondernam hier te lezen).

Aflevering 4: Nasleep
De gemeente heeft de schatkeet opgeslagen en daarmee leek de soap voorbij. Maar dat blijkt niet juist. In de nasleep van de handhavende actie van de gemeente is juridisch geprocedeerd om de dwangsom die eerder opgelegd is aan boomkweker Den Mulder. Die juridische procedure loopt nog steeds. Reden voor Henk den Mulder om een brief te sturen naar de gemeenteraad van Horst aan de Maas. Daarin schrijft hij dat hem een dwangsom werd opgelegd in plaats van aan Behoud de Parel en toen hij over die handelwijze opheldering vroeg, kreeg hij nietszeggende antwoorden. Er volgde vervolgens een juridische procedure, waarin Den Mulder in het gelijk werd gesteld. Maar de gemeente hield het recht de eerder opgelegde dwangsom te vorderen en deed dat ook. Ondanks een afspraak van Den Mulder met de burgemeester dat er niet gevorderd zou worden, als de rechter den Mulder gelijk zou geven. Daarmee volgde de gemeente volgens Den Mulder een ramkoers.

Aflevering 5: Deja vu
"Wederom", zo stelt Den Mulder in zijn brief aan de gemeenteraad "vind ik dat het college zich hier hoogst onfatsoenlijk opstelt. Hierbij wil ik de raad verzoeken het college te bevelen gemaakte afspraken te eerbiedigen". Het is niet de eerste keer dat het college een ramkoers jegens mij vaart. Laatstelijk wil ik in herinnering roepen, de vergeefse poging van uw raad op advies van het college, een perceel van mij te onteigenen in het bestemmingsplan “Californië”, waarvan bij de start van de procedure al bekend was dat dit perceel volgens het bestemmingsplan nooit voor glastuinbouw ontwikkeld zou kunnen worden en derhalve niet te onteigenen was. De feiten van deze onmogelijkheid heb ik uw raad destijds aangereikt, maar heb toen moeten constateren dat uw raad de mening van het college boven de feiten stelde. U weet dat uiteindelijk de rechter de mening van uw college niet was toegedaan. Thans hoop ik dat uw raad in deze kwestie op eigen kompas zal varen en niet de ramkoers van het college zal volgen".

Vraag is wat deze soap nog voor afleveringen zal brengen...

---------------------------------------------------------------

Hieronder de inhoud van de brief, die Den Mulder aan de gemeenteraad gestuurd heeft:
"Geachte gemeenteraad, op het einde van 2011 werd ik door bureau handhaving(BH) telefonisch benaderd met het bevel, het bord van Behoud de Parel (BdP) aan de A73 te verwijderen. Hierop heb ik BH doorverwezen naar BdP. Ik had toestemming gegeven voor een tijdelijke plaatsing, maar had verder geen bemoeienis, noch met het bord, noch met BdP. BH bleef echter persisteren en gaande weg werd mij duidelijk dat vóór mij eerst BdP was aangeschreven om het bord te verwijderen. In een schrijven van het BH werd BdP duidelijk te verstaan gegeven dat mocht het bord niet verwijderd worden er een dwangsom zou volgen. Toen BdP niet aan het verzoek voldeed, volgde geen dwangsom voor BdP, maar werd ik - als donderslag bij heldere hemel- als grondeigenaar bevolen het bord te verwijderen. Op mijn vraag, waarom het traject bij BdP niet werd afgewerkt, kwam steevast het verschrikkelijk irritante antwoord: 'Dat hebben wij besloten'. Op mijn vervolgvraag om dat besluit te motiveren, kwam het mogelijk nog irritantere antwoord: 'dat mogen wij en wij hoeven deze draai niet te motiveren'. U begrijpt de toon was gezet. Om me te verzekeren dat ik niet het slachtoffer aan het worden was van een ambtelijk protocollaire uitvoering, heb ik het college verzocht het standpunt te herzien. Dit mocht niet baten. Mijn herzieningsverzoek werd als zienswijze verwerkt en de gemeente zette een ramkoers in. Als ultieme poging deze voor mij nog steeds onbegrijpelijke koers te doen wijzigen, heb ik contact gezocht met de burgemeester. De burgemeester kwam echter ook niet verder dan: “dat hebben we besloten”. Kort gezegd kwam het gemeentelijk beleid er op neer om eerst BdP te verzoeken het bord te verwijderen, waarbij werd gedreigd een dwangsom op te leggen, en mocht dit geen resultaat opleveren om dan de grondeigenaar te bevelen en daadwerkelijk bij hem een dwangsom toe te passen. Uitleg waarom bij BdP enkel werd gedreigd en bij de grondeigenaar daadwerkelijk de dwangsom opgeëist werd, werd niet voor nodig gehouden. Het moge duidelijk zijn dat ik hogelijk verbaasd was over een dergelijk zwabberend en zeer onzorgvuldig uitvoeringsbeleid, waarover ook de burgemeester geen uitleg kon/wilde geven. Wel kwam het tot de afspraak, die er kort gezegd op neer kwam dat de gemeente alles in deze kwestie aanhoudt, totdat door de rechter is beslist. Anderzijds zou ik er op toezien dat het bord van mijn perceel verwijderd blijft en dat ik geen verdere procedures in deze kwestie aanspan. In een gemeentelijke mail van 26-04-2012 werd het treffend verwoord in het zinsgedeelte; '...dat wij( gemeente) met de invordering van de dwangsommen alleen zullen beginnen indien de rechtbank ons gelijk geeft in de procedure omtrent de boerenkar'. De rechtbank deed uitspraak, honoreerde mijn verzoek en gaf de gemeente geen gelijk in de procedure, vernietigde het besluit en veroordeelde de gemeente in het betalen van het door mij betaalde griffierecht, maar hield de rechtsgevolgen in stand. Omdat met instandhouding van de rechtsgevolgen het de gemeente toestaat de dwangsom alsnog in te vorderen, maar dit in strijd zou zijn met de afspraak tussen de burgemeester en mij, heb ik de burgemeester gevraagd, hoe de gemeente gaat acteren, dit in verband met een eventueel in te stellen hoger beroep mijnerzijds. Voor mij zou de zaak met deze rechtelijke uitspraak en onze afspraak gesloten kunnen worden. Het antwoord van de gemeente was duidelijk: de gemeente gaat invorderen, ondanks onze afspraak en wenst niet langer inhoudelijk te reageren richting mij, daarbij pretenderend dit in deze kwestie al ooit te hebben gedaan. Inmiddels heb ik noodgedwongen hoger beroep ingesteld.

Wederom vind ik dat het college zich hier hoogst onfatsoenlijk opstelt. Hierbij wil ik de raad verzoeken het college te bevelen gemaakte afspraken te eerbiedigen. Het is niet de eerste keer dat het college een ramkoers jegens mij vaart. Laatstelijk wil ik in herinnering roepen, de vergeefse poging van uw raad op advies van het college, een perceel van mij te onteigenen in het bestemmingsplan “Californië”, waarvan bij de start van de procedure al bekend was dat dit perceel volgens het bestemmingsplan nooit voor glastuinbouw ontwikkeld zou kunnen worden en derhalve niet te onteigenen was. De feiten van deze onmogelijkheid heb ik uw raad destijds aangereikt, maar heb toen moeten constateren dat uw raad de mening van het college boven de feiten stelde. U weet dat uiteindelijk de rechter de mening van uw college niet was toegedaan. Thans hoop ik dat uw raad in deze kwestie op eigen kompas zal varen en niet de ramkoers van het college zal volgen".